سازه نگهبان انواع آن ها

گودبرداری یکی از حساس ترین فعالیت های ساختمانی است. هر ساله خرابکاری های زیادی در اثر حفاری های نامناسب و غیر مهندسی رخ می دهد و خسارات جانی و اقتصادی زیادی به بار می آورد. پیاده سازی یک چارچوب امنیتی یکی از راه های جلوگیری از مشکلات احتمالی است. یک سازه محافظ برای محافظت از دیوار حفاری شده و جلوگیری از نشست خاک طراحی شده است. امروزه روش های مختلفی برای اجرای سازه محافظ در حال توسعه است که انتخاب هر کدام به نوع ساختمان و مساحت کف بستگی دارد. در این مقاله به توضیح ساختار محافظ و انواع آن می پردازیم.

همانطور که در قسمت قبل گفته شد خاک ورزی غیر استاندارد خسارات زیادی به بار می آورد. از سازه های بسته برای مهار نیروهای جانبی دیوار، افزایش مقاومت خاک و جلوگیری از نشست ساختمان های مجاور و تخریب آن ها استفاده می شود. انواع مختلفی از سازه نگهبان وجود دارد، همه آن ها شکل متفاوتی دارند، اما عملکرد یکسانی دارند. در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد.

انواع ساختارهای حضانت

انواع سازه های نگهبان عبارتند از:

خرپا

لنگرگاه

ناخن – میخ

دوار دیافراگمی

خویشتن داری متقابل

شمع سر جایش است

محافظ

برای اجرای هر یک از این سازه های حفاظتی، مهندس ژئوتکنیک ابتدا پارامترهای مکانیکی خاک، ارتفاع آب زیرزمینی و بقیه اجزای خاک را بررسی می کند. در نهایت با توجه به محاسبات دقیق آن ها سازه حفاظتی طراحی شده است.

فرم های همراه

انواع سازه های حفاظتی

سیستم امنیتی مزرعه

سیم سازی یکی از متداول ترین روش های ساخت حفاظ است که در آب های کم عمق انجام می شود. ابتدا طبق نقشه در فاصله معینی سوراخ هایی برای اجرای ستون ها ایجاد می شود. معمولاً ستون ها از سطح اصلی پی تا عمق 1 متر پایین می آیند. این عمق به نوع خاک، مقدار خاک سطحی و عمق گودبرداری بستگی دارد. پس از تقویت سوراخ، یک پروفیل IPE در سوراخ قرار می گیرد و با بتن پر می شود.

در نقطه تماس سازه محافظ با سازه های مجاور می توان فضای خالی را با مصالح مناسب پر کرد. برای تحقق عضو مورد نظر، خاک را در نزدیکی ساختار عمودی به شکل یک ترانشه یا فرورفتگی حفاری می کنیم. توجه داشته باشید که بتن باید مقاومت لازم را داشته باشد. در نهایت، عضو شیبدار بر روی صفحه ستون متصل به یک پایه نصب شده و از طرف دیگر به عضو عمودی جوش داده می شود.

مزایای:

در شرایط شهری قابل استفاده است

صرفه اقتصادی به دلیل استفاده نامحدود از خرپا

سادگی و انعطاف در اجرا

هیچ دانش یا تجهیزات خاصی مورد نیاز نیست

معایب:

سرعت اجرا در مقایسه با سایر روش های سازه های امنیتی پایین است

فضای زیادی را اشغال می کند و در عملکرد تجهیزات اختلال ایجاد می کند

امکان پاکسازی دستی کثیفی

طراحی محافظ لنگر (دوخت پشتی)

روش انکر شیب را تثبیت می کند و با تقویت خاک به روش میخکوبی از لغزش دیواره گودبرداری شده جلوگیری می کند. سطح صاف را می توان با بررسی و تجزیه و تحلیل پایداری شیب تعیین کرد. چاه های آرتزین با کابل هایی گذاشته می شوند که با ریختن بتن چاه ها را پر می کنند. این فرآیند به محکم کردن کابل روی زمین کمک می کند. روکش ها، اسپیسرها، اسپیسرها، سر و گوه های لنگر، لوله ها و کابل های مفصلی (رشته ها) یا میله های فولادی ابزارهایی هستند که در روش اره پشتی استفاده می شوند.

مزایا: در این روش کار چاله کمتر بوده و با اصلاح مصالح از شکست خاک تا حد زیادی کاسته می شود.

معایب: اجرای این روش بسیار زمان بر بوده و نیاز به نیروهای ماهر و ماهر دارد. همچنین تجهیزات مدرن برای انجام این روش مورد نیاز است. به همین دلیل، این رویکرد برای پروژه های کوچک ارزشش را ندارد.

برای اطلاعات بیشتر در مورد نیلینگ و انکرینگ می توانید این مقاله را مطالعه کنید.

#حتما بخوانید

آهن ملی

نظر متخصص ملل آهن: مطالعه مقالات میخ و جوش

کوبیدن و سفت شدن

دستورالعمل محافظ ناخن (ناخن)

برای اجرای سازه حفاظ و روش میخکوبی ابتدا خاک منطقه تا عمق 4 متر خاکبرداری می شود و عموماً چاله های حفر شده به طول 2 متر و قطر 15 سانتی متر و سطح 15 درصد می باشد. برای جلوگیری از جاری شدن خاک و حرکت دیوار حفاری شده، میله هایی به عنوان پشت دوزی در خاک قرار داده می شود.

آرماتور AIII با طول مشخص اغلب برای درز زدن توده خاک در فواصل نزدیک استفاده می شود. برای افزایش قابلیت اطمینان دقت سوراخ کاری، میخ باید بتواند ناحیه شکسته را برش دهد. سپس لوله هایی را برای تغذیه دوغاب به رودخانه نیل نصب می کنند و هوا را از آن خارج می کنند و آن را با ملات پر می کنند. در نهایت سطح دیوار را با سیمان می پوشانند تا از فرسایش خاک جلوگیری شود.

مزایای:

می توان از آن در فضای کوچک استفاده کرد

محیطش خوبه

کاهش هزینه به دلیل سرعت اجرا بالا

معایب: برای خاک های سبک مناسب نیست و بهتر است در مناطقی که آب زیرزمینی زیاد است استفاده نشود.

ساختار محافظ دیوار دیافراگمی

در این روش نیز مانند سایر روش ها، چاه حفر می شود. یک شبکه تقویت کننده آماده شده در محل گودبرداری قرار می گیرد و دیواره دیافراگمی با ریختن ساخته می شود. این روش مزایای زیادی از جمله سرعت عمل و ایمنی بالا دارد و برای گودبرداری عمیق مناسب است. اما هزینه های بالای اجرا و نیاز به نیروی متخصص اصلی ترین موانعی است که به ساخت و ساز سرایت نمی کند.

سیستم های امنیتی متقابل

در این روش تیرهای H یا I بلندتر از چاه ها با حفر واضح چاه های 0.25 تا 0.35 در فواصل معین در اطراف محل حفاری در آن ها قرار می گیرند. انتهای بالایی پروفیل های متقاطع به تیرها متصل می شوند. در نهایت کاوش آغاز خواهد شد. اگر طبقات در این منطقه افتاد، می توانید از چوب در میان سایر پروفیل های عمودی استفاده کنید. در واقع این روش ترکیبی از غربالگری و خرپا است.

مزایا: زیرا این روش فضای زیادی را اشغال می کند. احتمال برخورد دستگاه با چاله افزایش می یابد. در این روش می توان عناصر به کار رفته در سازه را بازیافت کرد.

معایب: رفع مشکل در چاه هایی با عمق بیش از 10 متر است. همچنین در مناطقی که خاک ضعیف است باید از عناصر بیشتری استفاده کرد.

به صورت شمع خانه نگهبانی

برای خاک های ضعیف، روش شمع کشی بهترین است. شمع ها را می توان از سازه هایی مانند فولاد، بتن و چوب ساخت که رایج ترین آن ها شمع های بتنی پیش ساخته (درجا) می باشد. پس از حفر چاه به فاصله 1 تا 2 متر و قرار دادن آرماتور، اقدام به بتن ریزی کنید.

مزایای:

پیاده سازی سریعتر و ارزان تر

بهترین انتخاب برای عمق 5 متر

اجرای آن ها به عنوان یک سیستم حفاظتی دائمی و موقت

معایب: شمع های پیش ساخته را نمی توان در پروژه های شهری استفاده کرد. علاوه بر این، هر چه عمق بیشتر باشد، شمع های بیشتری مورد نیاز است.

ساختار محافظ سپر

سیستم دفاعی از سپرهای فولادی و چوبی استفاده می کند که البته اغلب با سپرهای چوبی و خاک مقاوم استفاده می شود. هنگامی که سپرها در اطراف گودال ها و حفاری ها قرار می گیرند، سوراخ های عمودی برای اتصال به اعضای عمودی به سپرها وارد می شوند.

استفاده مجدد از پوشش ها، نیاز کم به عناصر عمودی و افقی و اشغال فضا از مزایای این روش است. مانند هر روش دیگری دارای معایبی نیز می باشد که در این خصوص می توان به محدودیت اجرا به دلیل نویز در مناطق مسکونی اشاره کرد.

مزیت – فایده – سود – منفعت:

اشغال فضای گودال کم است.

می توان آن را برای طول های مختلف روی طرح اعمال کرد.

سپرهای مهر شده را می توان در پروژه های بعدی استفاده کرد.

آن ها یک گزینه مناسب برای حفر کانال های طولانی هستند.

در مکان هایی که آب وجود دارد قابل اجرا است.

به دلیل استفاده از سپرهای نوری سرعت اجرای بالایی دارد.

معایب:

این روش باعث آلودگی صوتی زیادی می شود.

در مناطق با خاک سخت، روش حفاظتی توصیه نمی شود.

به پرسنل واجد شرایط و تجهیزات پیشرفته نیاز دارد.

اخرین حرف

در این مقاله با سیستم حفاظتی آشنا خواهید شد. همانطور که خواندید اجرای کار گودبرداری نیاز به دقت و شرایط خاصی دارد. پس از انجام عملیات گودبرداری، لازم است سیستم حفاظتی برای حفاظت از دیوارهای مجاور و زمین در محوطه گودبرداری شده اعمال شود. انواع مختلفی از سیستم های ساعت وجود دارد که هر کدام عملکرد و عملکرد خاص خود را دارند. نوع ساختار پوشش شامل خرپا، پشت دوخت، میخ، دیوار دیافراگمی، کنترل و ثبت متقابل است که انتخاب هر کدام به قضاوت مهندسین متخصص در این زمینه بستگی دارد. .

سوالات متداول در مورد ساختار نگهبان

انواع روش های معماری امنیتی چیست؟

انواع روش‌های سازه‌های حفاظتی شامل خرپا، دوخت، میخ‌زنی، دیوار دوغابی، قفل‌بندی و انباشته شدن است.

متعلق به یک سازه نگهبان است؟

برای نگه داشتن سربازان در کنار دیوار، افزایش مقاومت زمین و جلوگیری از تخریب ساختمان های مجاور و تخریب آن ها از سیستم امنیتی استفاده می شود.

سازه نگهبان  + انواع

ابزار و تجهیزات

ساختار محافظ + نوع آن

سازه نگهبان + انواع آنها

گودبرداری یکی از ظریف ترین کارهای ساختمانی است. هر ساله خسارات زیادی به دلیل حفاری های نادرست و مهندسی نشده وارد می شود و خسارات جانی و مالی زیادی به بار می آورد.

نصب یک ساختار بافر یکی از راه های جلوگیری از مشکلات احتمالی است. یک سازه نگهبان  برای محافظت از دیوار حفاری شده و جلوگیری از نشست خاک تعبیه شده است. امروزه روش های زیادی برای اجرای سازه رصدی ایجاد شده است که انتخاب آنها به نوع سازه و زمین منطقه بستگی دارد. در این مقاله به تشریح ساختار مانیتورینگ و انواع آن می پردازیم.

سازه نگهبان چیست؟

انواع سازه های امنیتی

ساختار حفاظت چیست؟

همانطور که در فصل قبل اشاره شد، گودبرداری های نامرغوب خسارات زیادی به بار می آورد. سازه محافظ برای متوقف کردن نیروهای جانبی دیوار، افزایش مقاومت خاک و همچنین جلوگیری از نشست ساختمان های مجاور و تخریب آنها استفاده می شود. انواع مختلفی از سازه های محافظ وجود دارد که همگی شکل های متفاوتی دارند اما عملکرد یکسانی دارند. در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد.

انواع سازه های نگهبان

انواع سازه های نگهبان در زیر ذکر شده است.

خرپا

لنگرگاه

نوک کول

دیوار دیافراگم

خویشتن داری متقابل

شمع داخل

سپر

برای اجرای هر یک از این سازه های حفاظتی، یک مهندس ژئوتکنیک ابتدا خواص مکانیکی خاک، سطح آب زیرزمینی و سایر اجزای خاک را بررسی می کند. در نهایت یک سازه محافظ با توجه به محاسبات دقیق آنها تهیه می شود.

انواع سازه های امنیتی

نوع سازه نگهبان

ساختار حفاظتی خط

ساختار قاب یکی از رایج ترین روش های سازه حفاظتی است که در اعماق کم استفاده می شود. در ابتدا طبق نقشه در فواصل معین سوراخ هایی برای نصب ستون ها حفر می شود که معمولاً تا عمق 1 متری از سطح اصلی فونداسیون پایین می روند. این عمق بستگی به نوع خاک، مقدار روباره و عمق گودبرداری دارد. پس از تقویت سوراخ، یک پروفیل IPE گذاشته شده و با بتن پر می شود.

در مورد اتصالات بین کلانتری و ساختمان های مجاور می توان فضای خالی را با مصالح مناسب پر کرد. برای اجرای نصاب، خاک نزدیک سازه پایه را به صورت کانال یا مانع حذف می کنیم. به یاد داشته باشید که بتن باید مقاومت لازم را داشته باشد. در نهایت، عضو جایگزین بر روی صفحه ستون متصل به یک پایه نصب می شود و طرف دیگر به عضو سمت راست متصل می شود.

فواید:

می توان از آن در مناطق شهری استفاده کرد.

صرفه اقتصادی به دلیل استفاده نامحدود از خرپا

سادگی و انعطاف پذیری در عملیات

هیچ تخصص و تجهیزات خاصی لازم نیست.

معایب:

سرعت پایین در مقایسه با سایر روش های پیکربندی امنیتی

فضای زیادی را اشغال می کند و در کار دستگاه اختلال ایجاد می کند

ممکن است نیاز به حذف دستی کثیفی باشد

سازه نگهبان انواع آن ها

سازند نگهبان انکوریج (پشت دوخت)

با روش تثبیت و همچنین با روش نیلینگ، تقویت زمین، علاوه بر تثبیت شیب، از لغزش دیوار حفاری شده جلوگیری می شود. با مطالعه و تحلیل پایداری شیب می توان سطح با لغزش بیشتری را تعیین کرد. کابل ها در چاه های حفر شده قرار می گیرند که با تزریق بتن، چاه ها را پر می کنند. این فرآیند به لنگر انداختن کابل ها در زمین کمک می کند. غلاف، اسپیسر، مرکزی کننده، سر و تیغه لنگر، لوله تزریق دوغاب و کابل (نخ) یا میله فولادی ابزاری هستند که در روش دوخت پشتی مورد استفاده قرار می گیرند.

مزایا: در این روش اشغال فضای گودال بسیار کم بوده و به دلیل ویژگی های مکانیکی بهتر، برداشت روباره بسیار کاهش می یابد.

معایب: اجرای این روش بسیار طولانی است و نیاز به نیروهای متخصص و واجد شرایط دارد. همچنین تجهیزات مدرن برای انجام این فرآیند مورد نیاز است. به همین دلیل این روش برای پروژه های کوچک اقتصادی نیست.

برای اطلاعات بیشتر در مورد نیلینگ و انکرینگ می توانید مقاله زیر را مطالعه کنید.

# باید خوانده شود

آهن ملت ها

نظر کارشناس ملل آهنین: بررسی متن میخ و ربط

میخ و لنگر

شرایط محافظت از ناخن (ناخن)

برای اجرای سازه حفاظتی به روش میخکوبی ابتدا خاک قلمرو را تا عمق 4 متر حفر می کنند، معمولاً چاه هایی به طول 2 متر، قطر 15 سانتی متر و شیب 15 درصد حفر می شود. به منظور جلوگیری از جابجایی خاک و جابجایی دیواره گودبرداری شده، پایه هایی مشابه روش درز پشتی در زمین قرار می دهند.

معمولاً برای دوخت توده خاک در فواصل نزدیک از آرماتورهای AIII با طول های معین استفاده می شود. برای افزایش ضریب اطمینان پایداری گودبرداری، میخ ها باید بتوانند سطح پشتی را برش دهند. سپس با نصب لوله هایی لجن را به رود نیل تزریق می کنند و هوا را از آن خارج می کنند و آن را با ملات پر می کنند. در نهایت سطح دیوار برای جلوگیری از فرسایش با بتن پوشانده می شود.

مزایای:

قابل استفاده در یک منطقه کوچک

زیست محیطی

صرفه جویی در هزینه به دلیل سرعت پردازش بالا

معایب: برای خاک سست مناسب نیست و استفاده از آن در مناطقی که آب زیرزمینی زیاد است توصیه نمی شود.

ساختار دیوار محافظ غشایی

با این روش نیز مانند سایر روش ها، چاه حفر می شود. در محل گودبرداری، مش تقویتی پیش ساخته قرار داده شده و ساخت دیوار دیافراگمی بتن ریزی می شود. این روش مزایای زیادی از جمله سرعت نصب و ایمنی بالا دارد و برای گودبرداری های عمیق نیز مناسب است. با این حال، هزینه های عملکرد بالا و نیاز به متخصص، مانع اصلی گسترش آن در ساخت و ساز است.

ساختار کارکنان پشتیبانی متقابل

در این روش چاه کم عمقی بین 25/0 تا 35/0 حفر می شود و تیرهای H یا I شکل در فاصله معینی از محل حفاری در چاه قرار می گیرد. انتهای بالایی نقاط متقاطع به تیرها متصل می شود. سرانجام حفاری آغاز شد. در صورت نشست خاک در منطقه می توان از یک تیر چوبی بین سایر صفحات عمودی استفاده کرد. اصولا این روش ترکیبی از سایه زنی و خرپایی است.

مزایا: از آنجایی که این جاده فضای بیشتری را اشغال می کند، احتمال برخورد خودرو به چاله ها افزایش می یابد. به این ترتیب می توان از عناصر به کار رفته در سازه مجددا استفاده کرد.

معایب: لنگر انداختن در چاه های عمیق تر از 10 متر مشکل می شود. همچنین در جاهایی که خاک ضعیف است باید از عناصر بیشتری استفاده کرد.

ساختار محافظ شمع در محل

برای مناطقی که خاک نرم دارند، بهترین روش شمع بندی است. شمع ها را می توان از سازه هایی مانند فولاد، بتن و چوب ساخت و رایج ترین آنها شمع های بتنی پیش ساخته (درجا) می باشد. پس از حفر چاه در فاصله 1 تا 2 متری و قرار دادن آرماتور، عملیات بتن ریزی انجام می شود.

مزایای:

سرعت بالا و هزینه اجرا کم

بهترین انتخاب برای سوراخی به عمق 5 متر

کاربرد آنها به عنوان یک ساختار حفاظتی دائمی و موقت

معایب: شمع های پیش ساخته را نمی توان در پروژه های شهری استفاده کرد. همچنین، با عمق بیشتر، شمع های بیشتری مورد نیاز است.

ساختار محافظ زرهی

در روش حفاظی از سپرهای فولادی و چوبی استفاده می شود که معمولاً در خاک مقاوم از سپر چوبی استفاده می شود. پس از قرار دادن سپرها در اطراف گودال و محل گودبرداری، تیرهای افقی برای اتصال با المان های عمودی روی سپر نصب می شود.

استفاده مجدد از سپر، تعداد کم اجزای عمودی و افقی و اشغال نکردن فضا از مزایای این روش است. درست مانند روش های دیگر، اشکالاتی نیز بر آن وارد است که در این مورد می توان به کاهش کاربری در مناطق مسکونی به دلیل صدا اشاره کرد.

مزایای:

اشغال فضای داخل سوراخ کمتر است.

در طراحی برای طول های مختلف اعمال می شود.

سپرهای مهر شده را می توان در پروژه های بعدی استفاده کرد.

آنها گزینه مناسبی برای حفر کانال های طولانی هستند.

همچنین در مکان هایی که آب وجود دارد قابل اجرا است.

به دلیل استفاده از سپرهای سبک سرعت پر شدن بالایی دارد.

معایب:

این روش آلودگی صوتی زیادی ایجاد می کند.

در مناطق با خاک سخت، روش حفاظتی توصیه نمی شود.

این به پرسنل واجد شرایط و دستگاه های مدرن نیاز دارد.

اخرین حرف

در این مقاله با ساختار سگ نگهبان آشنا شدید. همانطور که خواندید، عملیات استخراج نیاز به دقت و شرایط خاصی دارد. پس از استخراج، لازم است ساختار حفاظتی برای حفاظت از دیوارهای مجاور و خاک منطقه معدن اعمال شود. ساختارهای نگهبانی متفاوتی وجود دارد، هر نوع در عین حال عملکردهای متفاوتی دارد. انواع روش های ساخت ضربه گیر شامل خرپا، پشت دوخت، میخکوبی، دیوارهای دیافراگمی، مهار متقابل و شمع بندی می باشد که انتخاب هر کدام به قضاوت مهندسین متخصص در این زمینه بستگی دارد.

سوالات متداول در مورد وضعیت قیم

انواع تدابیر امنیتی چیست؟

انواع روش های ساختمانی حفاظتی شامل خرپا، پشت دوخت، میخ، دیوار دیافراگمی، مهار متقابل و پشته زدن است.

ساختار سپر چیست؟

سازه های نگهبان برای مقاومت در برابر نیروهای جانبی دیوار، افزایش مقاومت خاک و جلوگیری از نشست و تخریب ساختمان های مجاور استفاده می شود.