فولادها به دو دسته آهنی و غیرآهنی تقسیم بندی می شوند. تفاوت اصلی این دو در مقابل فلز است که باعث می شود هر یک از آنها خواص و ویژگی های منحصر به فردی داشته باشند. تعجب آور است که بدانید فولاد خالص اغلب استفاده نمی شود، این ترکیبات آلیاژی آن هستند که برای اهداف مختلف استفاده می شوند. در این مقاله قصد داریم تا شما را با انواع، خواص و کاربردهای فلزات آهنی آشنا کنیم. برای اطلاعات بیشتر در مورد این ماده معدنی باورنکردنی با ملل آهنین همراه باشید.
1 فلز آهنی چیست؟
2 نوع فلز
3 خواص و خواص فلزات آهنی
4 کاربردهای فلزات آهنی
فلزات آهنی چیست؟
فلز آهنی فلزی است که عمدتاً از آهن تشکیل شده و خاصیت مغناطیسی دارد. چدن ها به دلیل سختی، دوام و استحکام معروف هستند. این ویژگی ها فولادها را برای استفاده در پروژه های صنعتی و ساختمانی مانند ساختمان ها، پل ها، پروژه های راه آهن و خودرو ایده آل می کند. با این حال، چدن دارای محتوای کربن بسیار بالایی است که آن را مستعد خوردگی می کند. فولاد ضد زنگ تقریباً در هر صنعتی از جمله ساخت کانتینرهای حمل و نقل، لوله های صنعتی، اتومبیل، قطار، کشتی و بسیاری از لوازم تجاری و خانگی استفاده می شود.
فلزات آهنی چیست؟
فلزات آهنی چیست؟
انواع فولاد ضد زنگ
برخی از فلزات آهنی رایج عبارتند از:
فولاد
الگوی کربن
فولاد
چدن
ساختن
انواع فلزات آهنی
انواع فلزات آهنی
فولاد
ابتدا، در اواسط دهه 1850، مخترع بریتانیایی هنری بسمر تکنیکی را برای ساخت فولاد اختراع کرد. این روش با حذف اکسیژن و سایر ناخالصی ها از سنگ آهن انجام می شود.
فولاد از مخلوط کردن آهن با کربن، حاوی کمتر از 2 درصد کربن، 1 درصد منگنز، مقادیر کمی سیلیکون، فسفر، گوگرد و اکسیژن ساخته می شود و محصول نهایی را کاملاً سخت می کند. فولاد یک محصول واحد نیست و بیش از 3500 گرید مختلف فولاد با خواص فیزیکی، شیمیایی و زیست محیطی متفاوت وجود دارد. فولاد آلیاژی با افزودن عناصر دیگری مانند کروم و نیکل سخت می شود.
فولاد با حرارت دادن و ذوب سنگ آهن در کوره ها تولید می شود. میله های فولادی با خارج کردن مواد فولادی از کوره ها و ریختن آن در قالب ها تولید می شوند.
فولاد مهمترین ماده مهندسی و ساختمانی جهان است، از ماشین گرفته تا ابزار جراحی، همه آنها از فولاد ساخته شده اند و در هر جنبه ای از زندگی ما استفاده می شوند. حدود 75 درصد از فولاد موجود در 20 سال گذشته توسعه یافته است. جالب است بدانید که اگر امروز برج ایفل بازسازی می شد، تنها یک سوم فولاد مصرفی مورد نیاز بود. به علاوه، خودروهای مدرن امروزی که از فولاد ساخته شده‌اند، قوی‌تر و تا 35 درصد سبک‌تر از همیشه هستند.
فولاد کربن
فولادهای غیر آلیاژی که با نام فولادهای کربنی نیز شناخته می شوند، از کربن به عنوان عنصر آلیاژی استفاده می کنند. این فولادها همچنین حاوی عناصر دیگری مانند منگنز، سیلیکون، گوگرد و فسفر هستند، اما مقدار این عناصر به قدری کم است که بر خواص آن تأثیری نمی گذارد. فولادهای غیر آلیاژی به عنوان فولادهای کم کربن، متوسط و پرکربن طبقه بندی می شوند و هر کدام خواص منحصر به فردی دارند.
فولاد کم کربن
فولادهای کم کربن که فولادهای ملایم نامیده می شوند، فقط بین 0.05 تا 0.25 درصد کربن دارند. البته سختی سطحی این فولادها را می توان با کربورسازی افزایش داد. از ویژگی های این نوع فولاد می توان به قیمت پایین و انعطاف پذیری زیاد آن اشاره کرد. فولادهای کم کربن به طور گسترده برای قطعاتی مانند پیچ و مهره استفاده می شوند.
فولاد کربن متوسط
فولادهای کربن متوسط حاوی 0.25٪ تا 0.6٪ کربن هستند. معادل کربن در مقایسه با فولادهای کم کربن استحکام و وزن را افزایش می دهد. با این حال، این فولادها در مقایسه با فولادهای کم کربن، انعطاف پذیری کمتری دارند.
افزایش سطح کربن و منگنز در فولادهای کربن متوسط به این معنی است که می توان آنها را سخت (سرد) و تمپر (گرم) کرد.
از این نوع فولاد در ساخت قطعاتی مانند چرخ دنده و شفت در صنعت خودروسازی استفاده می شود و برای ساخت ریل راه آهن مناسب است.
فولاد کربن بالا
قوی ترین فولادهای غیر آلیاژی حاوی 0.6 تا 1 درصد کربن هستند. به دلیل استحکام بالا، استفاده از آن برای تجهیزاتی که نیاز به مقاومت در برابر سایش مکانیکی دارند ایده آل است.
این فولاد از نظر جوش پذیری و استحکام نسبت به فولاد کم کربن پایین تر است که تنها نقطه ضعف آن محسوب می شود. از فولاد پر کربن برای ساخت فنرها، تیغه ها، فولاد ریل، سیم و صفحات محافظ استفاده می شود.
فولاد
فولادهای آلیاژی زیرگروه دیگری از فلزات آهنی هستند. هر عنصر آلیاژی تأثیر خاصی بر خواص مواد دارد. عناصر آلیاژی شامل کروم، مس، نیکل، سیلیکون، تیتانیوم، مولیبدن و وانادیم هستند که می توانند با فولاد ترکیب شوند تا طیف وسیعی از خواص را ارائه دهند. در ادامه به برخی از عناصر مورد استفاده در ترکیبات فلزی آهن اشاره می کنیم:
فولاد
فولاد
کروم
کروم برای ساخت فولاد ضد زنگ استفاده می شود. کروم بالای 11 درصد فلز را در برابر خوردگی مقاوم می کند به گونه ای که لایه فلزی کروم از اکسید شدن فلز جلوگیری می کند و در نتیجه احتمال خوردگی را تا حد زیادی کاهش می دهد. کروم همچنین سختی، استحکام کششی، سختی و مقاومت در برابر سایش را بهبود می بخشد.
فلز بخور
منگنز می تواند به عنوان یک عنصر آلیاژی برای جلوگیری از تشکیل سولفیدهای فلزی و همچنین افزایش استحکام در دماهای بالا، بهبود شکل پذیری و مقاومت در برابر سایش استفاده شود. منگنز همچنین می تواند سختی را بهبود بخشد و فولاد را پایدارتر کند.
فلز نیکل
ترکیب نیکل با سایر عناصر، شکل پذیری و مقاومت در برابر خوردگی را بهبود می بخشد. به عنوان مثال، ترکیب 18٪ کروم و 8٪ نیکل یک فولاد ضد زنگ بسیار بادوام ایجاد می کند.
لوگام تیتانیوم
از تیتانیوم می توان برای افزایش استحکام و مقاومت در برابر خوردگی فلزات و همچنین برای محدود کردن اندازه دانه آستنیت استفاده کرد.
فلز وانادیوم
کاربیدهای وانادیوم باعث افزایش شکل پذیری مواد آلیاژی می شوند. وانادیوم همچنین استحکام، سختی و مقاومت در برابر ضربه و سایش را بهبود می بخشد. با این حال، اگر در مقادیر زیاد استفاده شود، می تواند تأثیر منفی بر خواص مواد داشته باشد.
فلز مولیبدن
مولیبدن تأثیر خوبی بر آلیاژهای فولادی دارد، به طوری که می تواند در دمای بالا استحکام بالایی به دست آورد. این فلز نه تنها خواص مکانیکی را بهبود می بخشد، بلکه مقاومت در برابر خوردگی و خوردگی را افزایش می دهد و اثرات سایر عناصر آلیاژی را افزایش می دهد.
I-سیلیکون
از سیلیکون می توان برای افزایش خواص مغناطیسی فلزات استفاده کرد. و همچنین افزایش استحکام و انعطاف پذیری برای کاربردهایی مانند فنر.
اهن
چدن زمانی تولید می شود که 1.5-4 درصد کربن با آهن آلیاژ شود. عناصر دیگری مانند سیلیکون، منگنز، گوگرد و فسفر به مقدار کم در ساختار چدن وجود دارد. چدن بسیار سخت است و بنابراین در برابر سایش مقاوم است. این نوع فلز نسبتا ارزان است، مقاومت فشاری بالا و نقطه ذوب پایینی دارد. از چدن برای ساخت میله، لوله، ظروف آشپزخانه و ماشین آلات استفاده می شود.
در حال حاضر فلزات آهنی در صنایع مختلف به ویژه در ساخت و ساز کاربرد فراوانی دارند. چدن نوعی فلز است. برای مطالعه ادامه این مقاله و آشنایی با خواص چدن روی این لینک کلیک کنید:
“همه چیز درباره آلیاژهای چدن”
ساختن
آهن فرفورژه اولین بار در سال 2000 قبل از میلاد در شبه جزیره آناتولی (ترکیه فعلی) مورد استفاده قرار گرفت و در قرن نوزدهم به طور گسترده در ساخت و ساز استفاده شد. با این حال، پیشرفت متالورژی در قرن بیستم، تولید و جوشکاری قطعات فلزی را آسان‌تر و ارزانتر کرد. عملیات تجاری در مقیاس بزرگ در اواسط دهه 1970 به دلیل ماهیت نسبتاً گران و زمان بر تولید آهن فرفورژه پایان یافت.
آهن فرفورژه عمدتاً از مقادیر کمی (2-1%) سرباره تشکیل شده است که محصول جانبی فرآیند ذوب سنگ آهن است که معمولاً از مخلوطی از سیلیکون، گوگرد، فسفر و اکسید آلومینیوم تشکیل شده است.
اسمیت
ساختن
آهنگری با حرارت دادن و فرم دهی مکرر با ابزار مخصوص انجام می شود. آهن فرفورژه حاوی کربن کمتری نسبت به چدن است که آن را نرم تر و انعطاف پذیرتر می کند. همچنین این اتو در برابر خستگی بسیار مقاوم است و اگر فشار زیادی به آن وارد شود مدت ها قبل از اینکه بشکند تاب می خورد.
خواص و ویژگی های فلزات آهنی
عملکرد بالا و استحکام کششی، دوام، چکش خواری، جوش پذیری، الاستیسیته و انبساط حرارتی خواصی هستند که به فلزات فلزی نسبت داده می شود. برخی از خصوصیات فلزات آهنی عبارتند از:
خوردگی و خوردگی: چدن ها در معرض رطوبت یا محیط های اسیدی و کثیف بیشترین آسیب پذیری را دارند. در نتیجه، آنها را با بسیاری از عناصر آلیاژی مختلف مخلوط می کنند تا خواص مورد نظر را به دست آورند.
خواص مغناطیسی: بیشتر فلزات خاصیت مغناطیسی دارند و در ساخت موتورها و وسایل الکتریکی بسیار مفید هستند.
وزن: فلزات غیرآهنی سنگین تر از فلزات غیرآهنی هستند.
هزینه: فلزات آهنی ارزان تر از فلزات دیگر هستند زیرا معادن استخراج شما بیشتر از فلزات غیر آهنی است.
بازیافت: هم فلزات غیر آهنی و هم فلزات آهنی قابل بازیافت هستند. در فرآیند بازیافت فلزات آهنی، باید آنها را ذوب و تصفیه کرد و سپس به بلوک های جامد فشرده تبدیل کرد.
تمام ضایعات فلزی باید بازیافت شوند. زیرا به کاهش میزان زباله ای که به محل دفن زباله می رود کمک می کند کاهش انتشار گازهای گلخانه ای حفاظت از محیط زیست و صرفه جویی در مصرف انرژی برای استفاده از منابع طبیعی.
کاربردهای فلزات آهنی
فلزات آهنی به دلیل خواص منحصر به فرد خود برای پروژه های ساختمانی مانند ساختمان ها، پل ها، پروژه های راه آهن و حمل و نقل ایده آل هستند.
فلزات آهنی به دلیل خاصیت مغناطیسی خود به طور گسترده در لوازم خانگی و موتورهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.
کاربرد فلزات آهنی
کاربردهای فلزات آهنی
همچنین تقریباً در هر صنعتی از جمله ساخت کانتینرهای حمل و نقل، خطوط لوله صنعتی، خودروسازی، راه آهن، کشتی ها و بسیاری از لوازم تجاری و خانگی استفاده می شود.
همانطور که در بالا ذکر شد، عناصر آلیاژی خواص متفاوتی به مواد آهنی می دهند و در کاربردهای دیگری مانند ابزار، لوله، ظروف آشپزی، کارد و چنگال و محصولات بزرگتر مانند آسمان خراش ها استفاده می شوند.
در جریمه
فلزات آهنی گروهی از فلزات حاوی آهن هستند که به آنها استحکام و مقاومت می دهد. این نوع فلزات در اشکال مختلفی از جمله فولاد، فولاد کربنی، فولاد آلیاژی، چدن و آهن فرفورژه وجود دارند. هر یک از آنها از عناصر مختلفی تشکیل شده است که هر یک بر ویژگی های آن تأثیر می گذارد. از خواص فلزات آهنی می توان به خاصیت مغناطیسی، مقاومت در برابر زنگ زدگی، وزن زیاد و قابلیت بازیافت مفید در صنعت ساختمان، تولید مواد غذایی، حمل و نقل، لوازم خانگی و آشپزخانه و غیره اشاره کرد.
سوالات در مورد فلزات آهنی
فلزات آهنی چیست؟
همانطور که از نام آن پیداست، فلزات آهنی در ترکیب خود از آهن استفاده می کنند و به همین دلیل استحکام، سختی و دوام بالایی دارند.
انواع فلزات آهنی کدامند؟
فلزات آهنی عبارتند از فولاد، فولاد کربن، فولاد آلیاژی، چدن و آهن فرفورژه.
ویژگی ها و خواص فلزات آهنی چیست؟
خواص فولاد شامل مغناطیس، مقاومت در برابر خوردگی، وزن سنگین و قابلیت استفاده مجدد است.
فلزات آهنی انواع و خواص آن ها
فلزات به دو دسته آهنی و غیرآهنی تقسیم بندی می شوند. تفاوت اصلی این دو در وجود فلز آهن است که باعث می شود هر یک از آنها خواص و ویژگی های منحصر به فردی داشته باشند. جالب است بدانید که فلز آهن خالص اغلب مورد استفاده قرار نمی گیرد، این ترکیبات آلیاژی آن است که برای مصارف مختلفی استفاده می شود. در این مقاله قصد داریم شما را با انواع، خواص و کاربردهای فلزات آهنی آشنا کنیم. برای آشنایی بیشتر با این فلزات شگفت انگیز با Iron Nations همراه باشید.
1 فلز آهنی چیست؟
2 نوع فلزات غیر آهنی
3 خواص و ویژگی های فلزات آهنی
4 کاربرد فلزات آهنی
فلز آهنی چیست؟
فلز آهنی فلزی است که بیشتر آهن و مغناطیسی است. فلزات آهنی به دلیل سختی، دوام و استحکام معروف هستند. این مواد فلزات آهنی ایده آلی برای استفاده در بخش های صنعتی و معماری مانند آسمان خراش ها، پل ها، پروژه های راه آهن و وسایل نقلیه هستند. با این حال، فلزات آهنی محتوای کربن بالایی دارند و بنابراین بیشتر در معرض خوردگی هستند. فلزات آهنی تقریباً در هر صنعتی از جمله کشتی سازی، خطوط لوله صنعتی، خودروسازی، راه آهن، کشتی ها و بسیاری از لوازم تجاری و خانگی استفاده می شود.
فلزات آهنی چیست؟
فلز آهنی چیست؟
فلزات رنگی متفاوت
برخی از فلزات آهنی رایج عبارتند از:
فولاد
اوگلرود پولات
فلزات
چدن
جعلی
انواع فلزات آهنی
انواع فلزات آهنی
فولاد
ابتدا، در اواسط دهه 1850، مخترع بریتانیایی هنری بسمر تکنیکی را برای تولید فولاد اختراع کرد. این روش با حذف اکسیژن و سایر ناخالصی ها از سنگ آهن ساخته می شود.
فولاد با افزودن آهن به کربن ساخته می‌شود که حاوی کمتر از ۲ درصد کربن، ۱ درصد منگنز، مقادیر کمی سیلیکون، فسفر، گوگرد و اکسیژن است که محصول نهایی را بسیار سخت‌تر می‌کند. فولاد یک محصول واحد نیست و بیش از 3500 نوع فولاد مختلف با خواص فیزیکی، شیمیایی و زیست محیطی متفاوت وجود دارد. فولاد آلیاژی با افزودن عناصر دیگری مانند کروم و نیکل سخت می شود.
فولاد با حرارت دادن و ذوب سنگ آهن در کوره ها ساخته می شود. مواد فولادی را از کوره ها خارج می کنند و در قالب ها می ریزند تا میله های فولادی بسازند.
فولاد مهمترین ماده مهندسی و ساختمانی در جهان است، از ماشین گرفته تا ابزار جراحی، همه آنها از فولاد ساخته شده اند و در هر جنبه ای از زندگی ما استفاده می شوند. حدود 75 درصد فولاد موجود در 20 سال گذشته توسعه یافته است. شایان ذکر است که امروزه اگر برج ایفل مرمت شود، تنها یک سوم فولاد مصرفی مورد نیاز خواهد بود. علاوه بر این، وسایل نقلیه مدرن ساخته شده از فولاد امروزی نسبت به گذشته قوی تر و 35 درصد سبک تر هستند.
فولاد کربن
فولادهای غیر آلیاژی که فولادهای کربنی نیز نامیده می شوند، از کربن به عنوان عنصر آلیاژی استفاده می کنند. این فولادها همچنین حاوی عناصر دیگری مانند منگنز، سیلیکون، گوگرد و فسفر هستند، اما میزان این عناصر به قدری کم است که بر خواص آن تأثیری نمی گذارند. فولادهای غیر آلیاژی به دو دسته کم کربن، متوسط و زیاد طبقه بندی می شوند و هر کدام خواص منحصر به فردی دارند.
فولاد کم کربن
فولاد کم کربن که به عنوان فولاد سبک نیز شناخته می شود، تنها حاوی 0.05 تا 0.25 درصد کربن است. البته سختی سطح این فولادها را می توان با سیمان کاری افزایش داد. یکی از ویژگی های این نوع فولاد ارزان بودن و شکل پذیری زیاد آن است. فولاد کم کربن به طور گسترده برای قطعاتی مانند پیچ و مهره استفاده می شود.
فولاد کربن متوسط
فولاد کربن متوسط حاوی 0.25٪ تا 0.6٪ کربن است. همین مقدار کربن در مقایسه با فولادهای کم کربن استحکام و سختی را افزایش می دهد. با این حال، این فولادها نسبت به فولادهای کم کربن انعطاف پذیری کمتری دارند.
محتوای بالای کربن و منگنز در فولادهای کربن متوسط به این معنی است که می توان آنها را کوئنچ (سرد) و سخت (گرم) کرد.
این نوع فولاد در ساخت قطعات در صنعت خودروسازی مانند چرخ دنده و شفت کاربرد فراوانی دارد و برای ساخت ریل راه آهن نیز مناسب است.
فولاد کربن بالا
فولاد آلیاژی سخت حاوی 0.6 تا 1 درصد کربن است. به دلیل استحکام بالا، استفاده از آنها برای کاربردهایی که نیاز به مقاومت مکانیکی دارند ایده آل است.
این فولاد از نظر جوش پذیری و چقرمگی در رتبه پایین تری نسبت به فولاد کم کربن قرار می گیرد که تنها ویژگی منفی آن محسوب می شود. فولاد کربنی برای ساخت فنرها، تیغه ها، فولادهای ریلی، سیم ها و صفحات مقاوم در برابر سایش استفاده می شود.
فولادها
فولادهای آلیاژی زیرگروه دیگری از فلزات آهنی هستند. هر عنصر آلیاژی تأثیر خاصی بر خواص مواد دارد. عناصر آلیاژی شامل کروم، مس، نیکل، سیلیکون، تیتانیوم، مولیبدن و وانادیم هستند که می توانند با فولاد ترکیب شوند تا طیف وسیعی از خواص را ارائه دهند. در ادامه به برخی از عناصر مورد استفاده در ترکیبات فلزات آهنی اشاره می کنیم:
فولادها
فلز
کروم
کروم برای ساخت فولاد ضد زنگ استفاده می شود. کروم بیش از 11 درصد فولادها را در برابر خوردگی مقاوم می کند به گونه ای که لایه کروم از اکسید شدن فلز جلوگیری می کند و در نتیجه احتمال خوردگی را بسیار کاهش می دهد. کروم همچنین سختی، استحکام، دوام و مقاومت در برابر سایش را افزایش می دهد.
فلز منگنز
منگنز می تواند به عنوان یک عنصر آلیاژی برای جلوگیری از تشکیل سولفید آهن و همچنین افزایش استحکام در دماهای بالا، بهبود شکل پذیری و مقاومت در برابر سایش استفاده شود. منگنز همچنین می تواند سختی را بهبود بخشد و فلز را پایدارتر کند.
فلز نیکل
نیکل، زمانی که با عناصر دیگر استفاده می شود، می تواند شکل پذیری و مقاومت در برابر خوردگی را افزایش دهد. به عنوان مثال، ترکیب 18 درصد کروم و 8 درصد نیکل، فولاد ضد زنگ تولید می کند.
فولاد تیتانیوم
تیتانیوم می تواند برای بهبود استحکام و مقاومت در برابر خوردگی یک فلز و محدود کردن اندازه دانه آستنیت استفاده شود.
فلز وانادیوم
کاربید وانادیوم باعث افزایش شکل پذیری مواد آلیاژی می شود. وانادیوم همچنین استحکام، سختی، سایش و مقاومت در برابر ضربه را بهبود می بخشد. با این حال، اگر در مقادیر زیاد استفاده شود، می تواند تأثیر منفی بر خواص مواد داشته باشد.
فلز مولیبدن
مولیبدن تاثیر خوبی بر آلیاژهای فولادی دارد تا مقاومت بالایی در برابر دماهای بالا بدست آورد. این فلز نه تنها خواص مکانیکی را بهبود می بخشد، بلکه مقاومت در برابر زنگ زدگی و خوردگی را افزایش می دهد و اثر سایر عناصر آلیاژی را بهبود می بخشد.
سیلیکون
از سیلیکون می توان برای افزایش خواص مغناطیسی فلزات و افزایش استحکام و الاستیسیته برای کاربردهایی مانند فنرها استفاده کرد.
چدن
چدن زمانی تولید می شود که 1.5 تا 4 درصد کربن با آهن مخلوط شود. چدن حاوی مقادیر کمی از عناصر دیگر مانند سیلیکون، منگنز، گوگرد و فسفر است. سختی بازیگر بادوام است، بنابراین پوشیدن آن بادوام است. این نوع فولاد نسبتاً ارزان است و دارای مقاومت فشاری بالا و نقطه ذوب پایینی است. از چدن برای ساخت میله ها، لوله ها، ظروف و تجهیزات استفاده می شود.
در حال حاضر فلز آهنی به طور گسترده در زمینه های مختلف به ویژه در ساخت و ساز استفاده می شود. چدن یکی از این نوع فلزات است. برای مطالعه ادامه این مقاله و آشنایی با خواص چدن روی لینک زیر کلیک کنید.
“همه چیز درباره آلیاژ چدن”
دست و پا زدن
چدن اولین بار در سال 2000 قبل از میلاد در شبه جزیره آناتولی (که اکنون به نام ترکیه شناخته می شود) استفاده شد و در سال 19 مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، پیشرفت متالورژی در قرن بیستم فرآیند و جوشکاری قطعات فلزی را تسهیل کرد و ارزان شد. هزینه بالا و زمان طولانی تولید تخمیر منجر به پایان صنعت بزرگ در اواسط دهه 1970 شد.
آهن فرفورژه عمدتاً از مقدار کمی (2-1%) سرباره (محصول ذوب سنگ آهن که معمولاً مخلوطی از اکسیدهای سیلیکون، گوگرد، فسفر و آلومینیوم است) به دست می آید.
ساختن
آن را ایجاد کنید
ریگلاژ با حرارت دادن و قالب گیری چندین بار با ابزار مخصوص انجام می شود. چدن حاوی کربن کمتری نسبت به چدن است که آن را نرم تر و انعطاف پذیرتر می کند. همچنین این فولاد در برابر خستگی بسیار مقاوم است و در صورت بارگذاری سخت می تواند قبل از شکستن تغییر شکل زیادی پیدا کند.
خواص و ویژگی های فلزات آهنی
استحکام تسلیم بالا و استحکام کششی، دوام، چکش خواری، جوش پذیری، خاصیت ارتجاعی و انبساط حرارتی همه ویژگی هایی هستند که می توان به فولاد ضد زنگ نسبت داد. برخی از خواص فولاد به شرح زیر است:
زنگ زدگی و خوردگی: زمانی که فلزات آهنی در معرض رطوبت یا محیط اسیدی و خورنده قرار می گیرند، بسیار آسیب پذیر هستند. در نتیجه، آنها تمایل دارند با طیف گسترده ای از عناصر آلیاژی مخلوط شوند تا به خواص مورد نظر دست یابند.
خواص مغناطیسی: بیشتر فلزات آهنی خاصیت مغناطیسی دارند و در ساخت موتورها و تجهیزات الکتریکی بسیار مفید هستند.
وزن: فلزات آهنی سنگین تر از فلزات غیر آهنی هستند.
قیمت: فلزات آهنی نسبت به سایر فلزات ارزانتر هستند زیرا معادن آنها بیشتر از فلزات غیرآهنی است.
بازیافت: فلزات آهنی و غیرآهنی قابل بازیافت هستند. در فرآیند بازیافت فلزات غیرآهنی، آنها باید ذوب و تصفیه شوند و سپس به بلوک های جامد فشرده تبدیل شوند.
تمام ضایعات فلزی باید بازیافت شوند زیرا به کاهش میزان زباله‌هایی که به محل‌های دفن زباله می‌روند، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، حفاظت از محیط زیست و صرفه‌جویی در مصرف انرژی برای استخراج منابع طبیعی کمک می‌کند.
کاربردهای فلزات آهنی
فلزات آهنی به دلیل ویژگی های منحصر به فردشان برای پروژه های ساختمانی مانند آسمان خراش ها، پل ها، پروژه های راه آهن و وسایل نقلیه ایده آل هستند.
فلزات غیرآهنی به دلیل خاصیت مغناطیسی به طور گسترده در لوازم خانگی و موتورهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.
کاربرد فلزات آهنی
استفاده از فلزات آهنی
همچنین تقریباً در هر صنعتی از جمله ساخت کانتینر، لوله کشی صنعتی، اتومبیل، راه آهن، کشتی و بسیاری از لوازم خانگی و تجاری استفاده می شود.
همانطور که در بالا ذکر شد، عناصر آلیاژی خواص متفاوتی به مواد آهنی می دهند و در کاربردهای دیگری مانند ابزار، لوله کشی، ظروف غذاخوری، کارد و چنگال و محصولات بزرگ مانند آسمان خراش ها استفاده می شوند.
فلزات آهنی گروهی از فلزات حاوی آهن هستند که به آنها استحکام و مقاومت می دهد. این نوع فلزات در اشکال مختلفی از جمله فولاد، فولاد کربنی، فولاد آلیاژی، چدن و آهن فرفورژه وجود دارند. هر یک از آنها از عناصر مختلفی تشکیل شده است که هر یک بر ویژگی های آن تأثیر می گذارد. از خواص فلزات آهنی می توان به خاصیت مغناطیسی، مقاومت در برابر زنگ زدگی، وزن زیاد و قابلیت بازیافت مفید در صنعت ساختمان، تولید مواد غذایی، حمل و نقل، لوازم خانگی و آشپزخانه و غیره اشاره کرد.
سوالات
فلزات آهنی چیست؟
همانطور که از نام فلزات آهنی پیداست در ترکیبات آنها از آهن استفاده شده است و به همین دلیل استحکام کششی، سختی و دوام بالایی دارند.
چه انواع فلزات آهنی وجود دارد؟
فلزات آهنی عبارتند از فولاد، فولاد کربن، فولاد آلیاژی، چدن و چدن.
خواص و ویژگی های فلزات آهنی چیست؟
از خواص فلزات آهنی می توان به خاصیت مغناطیسی، حساسیت به زنگ زدگی، وزن زیاد و قابلیت بازیافت اشاره کرد.
